Voorjaar

De biologische klok van mijn twee kleinzoons (5 en 3 jaar) loopt niet synchroon met die van mij. 's Morgens rond 7 uur dartelen zij door het huis, zich nog wel stilhoudend 'want opa en oma slapen nog'. 's Avonds tegen half acht tollen ze uitgevloerd in bed.
Ik vraag mij af hoe dat was toen ik 5 jaar was. Helemaal niets kan ik me herinneren van het tijdstip waarop ik op die leeftijd wakker werd. Wat ik wel weet is dat ik op mijn 12e in de eerste klas van de middelbare school grote moeite had met opstaan, en dat is sindsdien zo gebleven. Ik ben een avondmens, had in mijn werkzame leven liever een nacht- dan een ochtenddienst, en nu, nu ik fysiek niet meer in goeie doen ben, kost het me helemaal moeite om 's ochtends het besluit te nemen: "En nu ga ik eruit!". Een gevecht is het.

Wakker worden is sowieso geen feestelijke bezigheid. Ja, sinds ik voldoende morfine slik om de pijn in mijn voet te bestrijden wel de eerste seconden als tot me doordringt dat het bed lekker warm is en ik geen pijn heb. Maar al heel snel dringt als een mokerslag tot mijn bewustzijn door: "Je hebt kanker, je gaat binnenkort dood!" Of dat binnenkort is...??? Niemand die het weet. Afgelopen dinsdag zijn er scans gemaakt en is mijn bloed onderzocht. Dat laatste ziet er een stuk beter uit dan een week eerder: de weerstand tegen infecties is weer op peil, sommige mineralen (calcium, magnesium) behoeven nog aanvulling. Het hemoglobinegehalte kon beter. Wellicht is dat er de oorzaak van dat ik me nog steeds erg moe voel en overdag als ik er aan toegeef veelvuldig in slaap kan vallen.


Als het mooi weer is zoals vandaag en afgelopen weekend gebeurt dat op een stretcher in de tuin. En o, wat is die dezer dagen mooi.
De donkergroene dennen tegen de strakblauwe hemel, een roffelende specht, de eerste judaspenning en krent (18 april) en wilde appel (23 april) in bloei. Vanaf begin jaren zeventig hield ik de eerste bloeidata bij, dit jaar is er behoorlijk de klad in gekomen. Maar de bloemen bloeien er niet minder mooi om.

Komende dinsdag hebben we in het AMC een gesprek met de oncoloog. Dan horen we of de tot nu toe gevolgde behandeling resultaat heeft gehad en wat er verder nog mogelijk en wenselijk is. Zoals ik eerder zei wordt dat een spannend gesprek. Daar hoop ik t.z.t. op deze plaats verslag van te doen.