Inmiddels zijn we een week verder en ben ik weer door diepe dalen gegaan, met als dieptepunt vorige week donderdag toen de koorts op zijn hoogst was en blaaskrampen (ik wist van het bestaan daarvan niet af) helse pijnen veroorzaakten. Na vele infuuszakken met antibiotica was in het weekeinde de koorts onder controle, maar jofel voelde ik me nog allerminst. Dinsdag mocht ik naar huis en sindsdien krabbel ik langzaam uit het dal.
Dat gaat met horten en stoten, maar wel gestaag. Belangrijkste is dat ik nu enkele weken de tijd krijg om op krachten te komen. De nog op het programma staande chemokuur laat ik voorlopig aan me voorbijgaan. Ik heb mijn portie wel even gehad.
A.s. dinsdag word ik in het AMC van alle kanten elektronisch en digitaal in beeld gebracht. Daaruit moet blijken in hoeverre de kuren invloed hebben gehad op de tumor. Aan de hand van die plaatjes volgt dan op 27 april een gesprek met de oncoloog over hoe nu verder. Dat wordt een spannend gesprek.
Dag Henk,
BeantwoordenVerwijderenWeet niet of het veel uitmaakt, maar we denken aan je. Heel vaak.
Miep & Harry
Wij ook... Gerwin en Hennetta Prins.
BeantwoordenVerwijderenLieve Henk,
BeantwoordenVerwijderenGraag sluiten we ons aan bij de vorige 2 reacties!
Liefs Eric & Ingrid
Beste Henk,
BeantwoordenVerwijderenDe enige die mij vrolijk depressies kon uitleggen.Pijn in je grote teen moet volgens jou tegenwoordig ook zeer serieus worden genomen. Naast krokussen dit jaar een ambulance in je voortuin, lente 2010. Henk houd stand en heel veel sterkte toegewenst.
Groet Arnoud (ANWB)
Hoi Henk,
BeantwoordenVerwijderenComputer was een tijdje op tilt, je kent dat wel maar nu eindelijk een reactie van mijn kant. Ik vind het altijd verontrustend als er een bericht komt wat niet rechtstreeks door jou is geplaatst. Nu gelukkig weer wel. Een beetje rust kan je inderdaad wel gebruiken na al die rotzooi en dan maar hopen dat het iets heeft geholpen. Vandaag bracht ik de 71e jaargang van "Ons Amsterdam" naar de boekbinder. Hij klaagde over een hernia en ik heb maar wijselijk mijn mond gehouden! Anna is afgelopen dinsdag na krap 4 maanden weer thuisgekomen. Het toestel uit Lima-Madrid landde zelfs 10 minuten eerder. Een bescheiden feestje hier thuis was wel op zijn plaats. Lieve Henk ik wil je weer heel gauw bezoeken. Klaas gaat morgen voor 14 dagen naar Zuid Frankrijk dus je moet maar zien of je mij alleen wilt hebben! Ik wacht af en alle sterkte maar weer en hou je taai. Tot gauw, Kees Gerbrands