Hoe kun je ontspannen doorleven als je weet dat je niet lang meer te leven hebt?
"Dat kun je niet", was mijn idee tot begin 2010, en is de overtuiging van velen die op bezoek komen.
Toch kon ik het de voorbije dagen wel degelijk, was ik me ervan bewust welke zegeningen me allemaal ten deel zijn gevallen, voelde ik me - zonder dat ik nu meteen uit m'n dak ging - op een ontspannen manier tevreden en (voorzichtig) gelukkig: 41 jaar gelukkig getrouwd, ik heb de kinderen zien opgroeien tot volwassen, zelfbewuste vrouwen, ik heb er enkele jaren getuige van mogen zijn hoe de kleinzoons hun wereld veroveren.
Maar o god, wat is dat geluksgevoel fragiel. Er hoeft niet dat te gebeuren (en zelfs dat niet) of het geradbraakte gevoel in mijn onderrug trekt alle aandacht naar zich toe, of als het de rug niet is dan bepaalt mijn bonzende en stekende voet me wel bij de afbraak die er in mijn lijf gaande is.
En toch... toch weet ik ook dat vanavond de merel weer hartstochtelijk zal fluiten en dat morgen de kleinzoons me weer zullen verbazen met hun ontdekkingsdrang en ongeclausuleerde levenslust.
Hallo Henk,
BeantwoordenVerwijderenGisteren zat ik op de verjaardag van mijn zwager Jaap van Dam. Hij werd afgelopen week 65 jaar. Ik had afgelopen jaar Jaap eens je website laten zien en we zagen toen dat je aan een hernia werd geopereerd. Jaap is de laatste jaren geïnteresseerd in wat jij over de ‘goede oude tijd’ in Oldebroek hebt geschreven. Nu denk je misschien ‘wat heb ik nu te maken met de verjaardag van Jaap?’ Jaap was namelijk jouw zus tegen gekomen in Epe. Hij heeft even met haar gesproken (en jouw adres ontfutseld). Jaap (en wij allen) waren zeer ontdaan over het bericht van jouw gezondheidstoestand. Jaap zal je een dezer dagen een kaartje sturen.
Ik ben direct de computer ingedoken en heb met verbazing (en schrik) jouw indringende en emotionele woorden gelezen over je ziekteverloop. Man wat heb ik een bewondering voor jouw levenslust en kijk op de wereld en het leven… Altijd heb ik al je luchtige schrijfkunst gewaardeerd, maar hoe je nu je gevoelens onder woorden kunt brengen,… geweldig!! Ik ben diep geraakt om, onder andere, twee redenen. 1. Ineens word ik geconfronteerd met je ziekteverloop en levensprognose. Gisteren was je voor mij nog dé Henk van Dorp die ik mocht kennen als de zoon van de collega van mijn vader. Vol trots kon ik mensen vertellen dat jij als weerman bij de KNMI werkt. De man die getrouwd is met dochter Saar van “mijn” “tante” Wiets. Ook iemand die vol passie over z’n jeugd en Oldebroekse tijd weet te schrijven. En ineens is dat niet alleen maar dat,… maar veel meer dat je ernstig ziek bent. 2. Jouw wijze van schrijven raken m’n diepste gevoelens. Hoe jij over mooie dingen van het leven schrijft, hoe je schrijft over je ziek zijn en je ervaringen … geweldig, ontroerend!
Henk, ik heb me als volger aangemeld op jouw site. Ik hoop dat ik nog heel erg lang jou mag blijven volgen!
Ik wens je heel erg veel sterkte toe! Ook voor Saar, je (klein)kinderen en allen die je lief zijn.
Hartelijke groet,
Arjan van der Heide