Op een mooie Pinksterdag

Een stralend zonnige, mooie pinksterzondag in de tuin in Bilthoven... Evenals de voorgaande dagen kweelt de merel zachtjes voor zich heen. Ik geniet van de rust en de stilte.
Huh, wat zeg je? Stilte? Heb je soms peterselie in je oren?
En inderdaad, nu ik even wat beter oplet blijkt het helemaal niet stil te zijn.
- Aan de van tot tijd in de verte voorbij denderende trein zijn we onderhand gewend nu vanaf half april de wind lijkt te zijn vastgespijkerd in de noordhoek.
- Twee motorclubs hebben de Julianalaan opgenomen in hun jaarlijkse Pinkstertoertocht.
- Een paar huizen verderop zijn de kleinkinderen op bezoek bij oma.
- Ergens ver weg doen twee honden hun uiterst best elkaar blaffend te overtreffen. Je zult ze maar als buren hebben.
- Ah, die miste ik nog, de motormaaier. Gelukkig is buurmans gazonnetje niet heel erg groot, dus over een minuut of vijf is hij klaar. Maar over drie dagen moet hij hoognodig opnieuw aan de bak. Nou ja, 't is nog geen herfst. Dan worden de bladblazers weer van stal gehaald en dat is nog een paar graadjes erger dan de grasmaaiers.
- Hé, daar roffelt de grote bonte specht.
- Staan ze nou bij de achterburen in de tuin te bellen?

En dan gebeurt waar ik vanaf 10 uur vanochtend bang voor was, dan verschijnt de PH-TGC, de Cessna C 182 die, opgestegen vanaf vliegveld Hilversum, parachutisten gaat droppen in de buurt van Westbroek. Gedaan is het met mijn mooie-pinksterdag-gevoel. Wind je niet op Van D., probeer je af te sluiten voor dat penetrante geronk, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het lukt me gewoonweg niet. Vorig jaar kon ik vluchten, in de auto stappen, een eind gaan fietsen, nu is er geen ontsnappen mogelijk, of ik moet naar binnen gaan en de radio hard aanzetten.
Hoogste tijd om de protestbrief van de Stichting Stop Geluidhinder Maartensdijk mede te ondertekenen.

Vorig jaar zomer stuurde ik – ter ondersteuning van de stichting – onderstaande tekst naar de Biltsche en Bilthovensche Courant.

Voorjaar 2008, op een mooie zondagochtend wandelen we van station Baarn naar station Bilthoven. De hele, ruim drie uur durende wandeling worden we begeleid door aanzwellend en wegstervend geluid van vliegtuigjes. Het geluid van één toestel springt eruit, het is doordringender dan alle andere, keert bovendien gedurende de hele wandeling steeds weer terug. Te midden van de hoge bomen is het echter niet mogelijk het vliegtuig goed in het vizier te krijgen; het genot van luisteren naar vogelgeluiden in dit prachtige bosgebied van de Utrechtse Heuvelrug kunnen we in elk geval gevoegelijk op onze buik schrijven.

In de weken en maanden daarna kom ik er achter wat de bron is van dit ergerniswekkende geronk. Iedere dag met mooi weer is het in meer of mindere mate raak: je hoort het geluid aanzwellen tot het boven de bossen van Bilthoven – Den Dolder – Maartensdijk zijn maximale intensiteit bereikt. ‘Nog even, dan is-ie voorbij’ denk ik aanvankelijk, maar niks hoor, het toestel is kennelijk hoogte aan het winnen want het blijft wijde cirkels beschrijven, wat tot gevolg heeft dat de herrie soms wel 10 à 15 minuten aanhoudt, om ten slotte in noordwestelijke richting te verdwijnen. Na korte of langere tijd herhaalt zich de hele procedure. Op zeker moment komt het toestel in zijn eerste ronde zo laag over dat ik de registratieletters kan lezen: PH-TGC

Zaterdagochtend 4 juli 2009: Een strak blauwe hemel, weinig wind, een heerlijke temperatuur, tjiftjaf, vink en merel laten zich uitbundig horen.
Vandaag duurt de weldadige rust in mijn tuin tot precies 10.04 uur. Dan nadert vanuit het noordwesten het bekende gebrom, het is het penetrant indringende geronk van de PH-TGC dat ik het afgelopen anderhalf jaar uit duizenden heb leren herkennen. Het zou die dag nog vele malen de rust komen verstoren.

Tot vorige week woensdag verkeerde ik in de veronderstelling dat ik een van de weinigen was die zich mateloos ergerde aan deze rustverstoorder. Toen las ik in de Biltsche Courant van 1 juli het artikel Overlast door lawaaitoestel en begreep ik dat de inwoners van Westbroek en omgeving hier nog veel erger door worden geteisterd.
Citaat uit het krantenartikel: De SSGM vindt het onacceptabel dat 150 leden van de paraclub Hilversum de stiltegebieden bij Westbroek en Tienhoven en het woongenot van 10.000 mensen in de omgeving op een dergelijke indringende manier verstoren.
Fietsend of wandelend in het schitterende poldergebied rond Westbroek en Tienhoven vroeg ik me al tijden af wat toch de betekenis mocht zijn van de her en der geplaatste bordjes Stiltegebied, terwijl horen en zien je daar geregeld vergaat vanwege de af en aan vliegende sportvliegtuigen.
Nu ik in de Biltsche Courant lees dat - aldus de milieucommissie van Vliegveld Hilversum - het geluid van sportvliegtuigen blijft binnen de regels van de ‘aanwijzing’ voor het vliegveld, is het me duidelijk: die bordjes gelden slechts voor platvloerse stervelingen die zo kortzichtig zijn zich aan het aardoppervlak op te houden.

IK BEN EEN NEUROOT!