maandag 16 november 1155 Diakonessenhuis zaal 155 Utrecht
In afwachting van een rugoperatie (om 14 uur) kom ik er dan eindelijk toe om iets te schrijven, liggend in bed en steunend op mijn linkerarm. Comfortabel is anders, maar daar zitten helemaal niet gaat is dit enige optie.
Ik verheug me op de operatie, nee, dat is niet het de juiste formulering, ik verheug me op een situatie waarin ik geen rugpijn meer zal hebben, geen tabletten meer hoef te slikken en normaal kan functioneren, zonder de voortdurende pijnscheuten in mijn bil of onderin mijn rug. De intensiteit daarvan varieerde, was soms goed te dragen maar vooral ’s avonds ook amper te harden. De laatste week sliep ik – dankzij morfinetabletten – eindelijk wel weer redelijk en grotendeels pijnvrij.
Nu onder het mes in het vertrouwen dat alles goed gaat, me bewust van de kans van 1 op 150 dat er littekenweefsel ontstaat, en een kans van minder dan 1 op ? dat er een zenuw word doorgesneden die me de rest van m’n leven incontinent maakt. Verder rustig en nieuwsgierig hoe ik me vanavond zal voelen.
En ondertussen lijdt mijn zus en denkt ze erover toch maar naar een hospice te gaan,
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten