Vandaag zijn er de eerste signalen dat mijn haar begint uit te vallen, nog niet spontaan, ik moet er aan trekken, maar binnenkort zal ik dus echt een kankerkop hebben. Ik schrijf nu wel ‘kankerkop’, alsof het over iets ergs gaat, maar zwaar til ik er niet aan.
Er zijn veel ergere dingen.
Gelukkig gaat het met de overgevoeligheid van het mondslijmvlies de goede kant op. Daaruit mag ik concluderen dat mijn herstellend vermogen redelijk op orde is.
Crocusvakantie: met de kleinkinderen in huis is het levendigheid troef. Omdat ik apart op de slaapkamer lig, heb ik daar weinig last van. Af en toe steken ze hun kopjes om de deur, vooral Jona is zeer bedreven in het optreden als postbode en ober. Het is hartverwarmend om ze met zijn tweeën bezig te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten