Welk wereldbeeld maak je je eigen als je dagelijks niets anders onder ogen krijgt dan Metro, Spits, RTL Boulevard of SBS 6, als nieuws show-, film- of glamournieuws is? Wat is dan toch de zin, de drive in je bestaan?
Als ik probeer – want meer dan een poging kan het niet zijn – maar als ik probeer in de huid van zo’n consument te stappen dan opent zich één gapend, diep gat, dan blijft er niets over dan leegte en duisternis.
De Pers: dat is dan een krant waarin je nog wel eens een artikel van enige omvang tegenkomt, maar het lijkt een samenballing van contextloze brokjes, aan de onderzijde van de pagina opgevuld met snippers kul.
Kopje: Zug zug
inhoud: Een naakte, zwartrijdende Nederlander (31) is gearresteerd in de hogesnelheidstrein tussen Essen en Bochum. Motief onbekend.
Waar slaat dit op? Ik besteed er mijn tijd aan om er kennis van te nemen.
Het is een krant voor een generatie waartoe ik niet behoor, ook nooit toe behoord heb. Ik ben van de Trouw-generatie, van de naoorlogse geboortegolf die de belangrijke plaatsen in de samenleving te lang heeft bezet, die stoelen blokkeerde en groei van de volgende lichting tegenhield. En nu ben ik afhankelijk van verplegend personeel dat geboren is tussen 1980 en 1990 terwijl de medische knopen worden doorgehakt door mensen die geboren zijn tussen 1970 en 1980. Ik ben een jaar geleden uitgerangeerd, ben doelbewust uit het arbeidsproces gestapt, en dat was een goede, dat was een geweldige keuze.
En zo volgen de generaties elkaar op, nemen ze het stokje van elkaar over, maak ik plats voor nieuwelingen die hun plaats leren vinden, die moeten uitvogelen waar hun taak tot bloei kan komen.
vrijdag 5 februari 2010 AMC Amsterdam
Dag 25 1718
Verandert de wereld nu ik m.i.v. hedenmiddag ben opgenomen in een behandelplan van de afdeling Interne Geneeskunde, sub Oncologie van het AMC in Amsterdam?
Ik zie mezelf lopen door de gangen van het AMC, een stellage met infusen met me mee voerend, zoals in Cherry Duyns' programma over de kankerafdeling van het VU Medisch Centrum.
Jaren geleden volgde ik met hartstochtelijke interesse en betrokkenheid zijn programmaserie De dag schrijft met …. Naar aanleiding daarvan stuurde ik hem een kaartje. De tekst daarvan kwam terecht in de VPRO-gids. Ik trots dat ik emoties had verwoord die door anderen kennelijk herkenning opriepen. Dat wil ik nu weer proberen: het persoonlijke algemeen maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten